The identification of electronic evidence as a means of proof and the material carrier of such a document is unfounded

„Identyfikacja dowodu elektronicznego jako środka dowodowego i materialnego nośnika takiego dokumentu jest bezpodstawna, gdyż cechą charakterystyczną dokumentu elektronicznego jest brak sztywnego powiązania z konkretnym nośnikiem materialnym.
W przypadku przechowywania dokumentu elektronicznego na kilku nośnikach elektronicznych, każda z kopii elektronicznych uważana jest za oryginał dokumentu elektronicznego”, - od stanowiska prawnego określonego w postanowieniu Wspólnej Izby Karnego Sądu Kasacyjnego z dnia 29 marca , 2021 (sprawa 4 554/5090/16 -k).

Okoliczności sprawy
W skardze kasacyjnej obrońca wniósł o uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji w związku z nieprawidłowym stosowaniem ustawy Ukrainy o odpowiedzialności karnej oraz postanowienia Sądu Apelacyjnego – z uwagi na istotne naruszenie prawa karnego procesowego i wyznaczyć nowy proces.

Obrońca zwrócił w szczególności uwagę, że niewłaściwie wskazano techniczne środki utrwalania, nie określono nośnika, nie dodano do protokołu oryginalnego nośnika technicznego utrwalonego czynności procesowej, a jedynie dołączono kopie nagrania wideo na dyskach. Ponadto, zdaniem obrońcy, w eksperymencie śledczym nie ustalono mechanizmu zadawania człowiekowi obrażeń cielesnych.

Pozycja słońca
Z protokołu z eksperymentu śledczego wynika, że określone działanie śledcze zostało zarejestrowane za pomocą kamery wideo. Do protokołu z określonego działania dochodzeniowego dołączony jest dysk optyczny z wideo.

Zgodnie z częścią 3 art. 99 KPC, oryginalnym dokumentem jest sam dokument, a oryginalnym dokumentem elektronicznym jest także jego wyświetlenie, któremu nadano takie samo znaczenie jak dokumentowi. Jednocześnie zgodnie z częścią 1 art. 99 kpk dokumentem jest przedmiot materialny stworzony specjalnie w celu zachowania informacji, który zawiera informacje utrwalone za pomocą znaków pisemnych, dźwiękowych, obrazowych itp., które mogą być wykorzystane jako dowód faktu lub okoliczności ustalonych w postępowaniu karnym. postępowania, w tym materiały nagrań dźwiękowych i nośników elektronicznych.

Identyfikacja dowodu elektronicznego jako środka dowodowego i materialnego nośnika takiego dokumentu jest bezzasadna, gdyż cechą charakterystyczną dokumentu elektronicznego jest brak sztywnego wiązania z konkretnym nośnikiem materialnym. W przypadku przechowywania dokumentu elektronicznego na kilku nośnikach elektronicznych, każda z kopii elektronicznych jest uważana za oryginalny dokument elektroniczny.

W celu realizacji zadań postępowania karnego, biorąc pod uwagę przepisy Ustawy Ukrainy „O dokumentach elektronicznych i zarządzaniu dokumentami elektronicznymi”, nie można odmówić dopuszczalności dokumentów elektronicznych jako dowodów wyłącznie na tej podstawie, że mają one formę elektroniczną (część 2 art. 8). Zgodnie z art. 7 tej ustawy w przypadku jej przechowywania na kilku nośnikach elektronicznych, każda z kopii elektronicznych jest uważana za oryginalny dokument elektroniczny. Ten sam dokument elektroniczny może istnieć na różnych nośnikach. Wszystkie identyczne kopie dokumentu elektronicznego mogą być uważane za oryginały i różnią się od siebie jedynie czasem i datą powstania. Kwestię identyfikacji dokumentu elektronicznego jako oryginału może rozwiązać osoba upoważniona, która go utworzyła (za pomocą specjalnych programów do obliczania sumy kontrolnej pliku lub katalogu z plikami - kwota CRC, kwota haszu) lub jeśli są ku temu podstawy do specjalnych badań.

W postępowaniu tym, jako załącznik do protokołów NSDR, dołączono płytę DVD № 1495k i odtajniono oryginalne nośniki zawierające wyniki NSDS - pendrive'y № 1386 i 1387, które załączono jako dowód w postępowaniu (t. 2, jako 62). ), o których uwzględnienie wnosił obrońca. Jak wynika z materiałów postępowania, pendrive'y są podstawowymi nośnikami dokumentów elektronicznych KSRR.

Prawo postępowania karnego zawiera gwarancje ochrony praw i interesów stron w postępowaniu karnym, gdzie w art. 266 kpk określa wymogi dotyczące zachowania środków technicznych wykorzystywanych podczas NRSD, a także podstawowego nośnika otrzymywanych informacji do czasu wejścia w życie wyroku sądu. Jeżeli istnieją uzasadnione podstawy, nośniki informacji i środki techniczne, za pomocą których uzyskano informacje, mogą być przedmiotem badań odpowiednich specjalistów lub ekspertów w sposób określony w niniejszym Kodeksie. Gwarancje te w tym postępowaniu karnym są w pełni zapewniane przez organ dochodzeniowo-śledczy.

W postępowaniu karnym przeciwko PERSON_1 nie ma obiektywnych dowodów na to, że dołączony do tych protokołów dysk optyczny nr 1495k zawiera dokumenty elektroniczne powstałe nie w trakcie realizacji KSRR w dniu 28 kwietnia 2016 r., ale w innym czasie lub w innych okolicznościach lub osoba nieuprawniona, a obrona odmówiła przeprowadzenia ponownego rozpatrzenia, o czym była mowa powyżej.

Sąd pierwszej instancji na podstawie wyników oceny dowodów w trybie przewidzianym w art. 94 kpk, oceniając powyższe protokoły RBNiO, uwzględnił obecność w materiałach wniosków o zezwolenie na ich przeprowadzenie oraz postanowienia Sądu Apelacyjnego obwodu charkowskiego w sprawie zezwolenia na prowadzenie RBNiO, które są podstawą dla ich postępowania wymogi art. 246-257 niniejszego Kodeksu są właściwym i dopuszczalnym dowodem.

Izba Wspólna zgadza się z takimi wnioskami.

W związku z tym argumenty obrońcy o niedopuszczalności protokołu z eksperymentu śledczego jako dowodu winy skazanego z powodu braku oryginalnego technicznego nośnika wideo nie są zgodne z prawem i nie obalają wnioskom sądu o dopuszczalności tego dowód.