Od jakiego momentu umowę uważa się za zawartą w prawie angielskim?

Moment powstania praw i obowiązków prawnych może być decydujący w relacjach pomiędzy partnerami a klientami itp.

Zgodnie z art. 638 Kodeksu cywilnego Ukrainy:

umowę uważa się za zawartą , jeżeli strony w prawidłowej formie doszły do porozumienia co do wszystkich istotnych warunków umowy, w tym określonych przez prawo jako istotne lub niezbędne dla tego typu umów .

Jednakże zgodnie z art. 5 Ustawy Ukrainy „O prawie prywatnym międzynarodowym” w stosunkach stron z elementem zagranicznym strony mogą wybrać prawo materialne innej jurysdykcji.

1. W przypadkach przewidzianych przez prawo uczestnicy (uczestnicy) stosunków prawnych mogą samodzielnie dokonać wyboru prawa, które będzie stosowane do treści stosunków prawnych.

2. Wybór prawa zgodnie z pierwszą częścią niniejszego artykułu musi być wyraźnie wyrażony lub bezpośrednio wynikać z działań stron transakcji, warunków transakcji lub okoliczności sprawy, które są rozpatrywane w całości , chyba że prawo stanowi inaczej.

3. Wyboru prawa można dokonać w odniesieniu do całej transakcji lub jej odrębnej części.

6. Wyboru prawa nie dokonuje się, jeżeli w stosunku prawnym nie ma elementu obcego.

Co więcej, element obcy uznaje się za występujący nawet wtedy, gdy uczestnikami stosunku prawnego są podmioty zarejestrowane na Ukrainie, natomiast uczestnikiem jednego z nich jest spółka zagraniczna, obywatel (art. 1 ust. 2 ust. 1).

A prawo Anglii i Walii jest często wybierane ze względu na jego elastyczność, racjonalność, trzymanie się zasady rozsądku, nawet jeśli coś nie jest określone w umowie lub w ustawodawstwie kierunku.
Dlatego często ludzie mogą wymieniać wiadomości, podpisywać dokumenty, co do których nie uważa się, że dokument ten jest prawnie wiążącą umową itp., a kwestia ta jest nieistotna, dopóki jedna ze stron nie trafi do sądu.

W przeciwieństwie do kontynentalnego systemu prawa, powszechny system prawa nie ma sztywnego przywiązania do „formy” zawierania umowy.

Przykład,

W sprawie Reveille Independent LLC przeciwko Anotech International (UK) Ltd(1) Sąd Apelacyjny stwierdził, że pomiędzy stronami „protokołu porozumienia” istniała wiążąca i wykonalna umowa na tej podstawie, że strony swoim zachowaniem zgodziły się z jej warunkach, mimo że w memorandum zastrzeżono, że nie będzie ono obowiązywać do czasu jego podpisania przez obie strony, a memorandum nie posiadało podpisu jednej ze stron.

 

Zgodnie z prawem angielskim do zawarcia umowy wymagane są cztery następujące elementy

1. oferta;
2. przyjęcie;
3. namysł;
4. zamiar zawarcia prawnie wiążącej umowy

Sądy ustalając fakt zawarcia umowy będą brały pod uwagę:

1. informacje dostępne obu stronom w momencie zawarcia umowy

2. jeżeli umowa zostaje zawarta w drodze negocjacji lub w formie standardowej

3. gdyby kupujący miał możliwość wynegocjowania lepszych warunków

W stosunkowo krótkim orzeczeniu Sąd Apelacyjny przedstawił zwięzły przegląd zasad oferty i akceptacji, które miały wpływ na apelację:

• Oferta może zostać przyjęta zarówno poprzez zachowanie, jak i wyraźną zgodę, ale tylko wtedy, gdy takie zachowanie wykaże, na podstawie obiektywnej analizy, wyraźną i jednoznaczną wolę przyjęcia warunków oferty.
• Możliwe jest przyjęcie oferty na warunkach określonych w projekcie umowy, która jest sporządzana przez strony, ale nigdy nie jest podpisana.
• Jeżeli strona ma prawo podpisać umowę przed jej związaniem, może odstąpić od tego wymogu i zawrzeć umowę bez konieczności jej podpisania.
• Jeżeli przepisanym sposobem odbioru jest podpisanie, oferent będzie związany, jeżeli odstąpi od tego wymogu i zgodzi się na inny sposób odbioru. Jeżeli podpisanie w ustalonym trybie przyjęcia ma na celu korzyść oblata, a oblat przyjmuje w inny sposób, przyjęcie takie należy uznać za ważne, chyba że można wykazać, że brak podpisu wyrządził szkodę oferentowi.
• Projekt umowy może wiązać także wtedy, gdy strony nie dochowały wymogu jej podpisania, jeżeli faktycznie wszystkie warunki zostały uzgodnione i ich późniejsze postępowanie na to wskazuje. Jednak sąd nie dojdzie do takiego wniosku pochopnie.
• Późniejsze postępowanie stron jest dopuszczalne jako dowód istnienia umowy i jej warunków, ale nie jako pomoc w jej interpretacji.

Ogólna zasada jest taka, że osoba jest związana warunkami dokumentu umownego, który podpisuje, niezależnie od tego, czy go czyta, rozumie czy nie, a nawet jeśli nie rozumie języka, w którym sporządzona jest umowa (Parker przeciwko South Eastern Spółka Kolejowa). , Miesiąc).

Podpis zwykle utrudnia sygnatariuszowi skuteczne udowodnienie, że pisemne warunki umowy nie odzwierciedlają tego, na co się zgodził: patrz np. L'Estrange p. Graucob spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (1934).

Wysoki Trybunał orzekł, że strony „podpisały” wiadomości e-mail, wpisując na końcu wiadomości jedynie swoje nazwiska; udzielenie odpowiedzi na wiadomość e-mail było równoznaczne z wysłaniem podpisanego, wydrukowanego listu podpisanego przez odbiorcę, w sytuacji, gdy w odpowiedzi wysłano drugą wiadomość e-mail, tworząc w ten sposób łańcuch, a nie utworzenie nowej wiadomości e-mail; a łańcuch wiadomości e-mail może stanowić jeden dokument prawny.

Zapłata (korzyść uzyskana przez każdą ze stron umowy)

Currie przeciwko Misa (1875), który stwierdził, że nagroda może składać się z prawa, odsetek, zysku, korzyści, szkody lub wyrozumiałości. Istnieją dwa rodzaje recenzji: wykonana i wykonawcza.

Wysokość odszkodowania

Thomas przeciwko Thomasowi (1842) Rozważenie musi być „wystarczające” i odpowiednie; nie oznacza to jednak, że musi mieć wartość rynkową.

Foster przeciwko Driscoll (1929) Prowizja zawarta w umowie nie może być nielegalna.

Stalk przeciwko Myrickowi (1809) Rozważanie nie może być obowiązkiem w obecnej postaci, w jakiej istnieje

Zamiar

Podstawowe stanowisko jest takie, że gdy dwie osoby (lub firmy) zawierają umowę handlową, automatycznie zakłada się, że zamierzały one stworzyć stosunek prawny.

Trudno argumentować inaczej.

Blue v Ashley [2017] EWHC 1928 – przykład, w którym strony nie zamierzały zawrzeć umowy

Sprawa dotyczyła pozwu złożonego przeciwko znanemu przedsiębiorcy Michaelowi Ashleyowi. Pan Ashley był ścigany przez konsultanta biznesowego, pana Jeffreya Blue. Pan Blue twierdził, że był zatrudniony przez spółkę pana Ashleya, Sports Direct Group, w celu świadczenia usług doradztwa biznesowego.

Dowodem pana Blue było to, że podczas spotkania w pubie z panem Ashleyem i trzema innymi przedstawicielami Sports Direct pan Ashley (po wypiciu co najmniej 8 litrów piwa) obiecał zapłacić panu Blue premię w wysokości 15 milionów funtów, jeśli uda mu się zapewnić wzrost ceny akcji Sports Direct powyżej 8 funtów na akcję. Strony zgodnie stwierdziły, że spotkanie w pubie miało charakter nieformalny. Pan Blue twierdził, że pan Ashley rzeczywiście złożył mu ofertę z zamiarem związania go stosunkiem prawnym i że pan Blue przyjął tę ofertę.

Cena akcji Sports Direct ostatecznie wzrosła powyżej 8 funtów za akcję. Kiedy Ashley odmówił zapłacenia Blueowi 15 milionów funtów, Blue pozwał do Wysokiego Trybunału o odzyskanie tej kwoty.

Wynik

Orzeczeniem Sądu Najwyższego sędzia Leggatt oddalił powództwo pana Blue. Dokonano tego na tej podstawie, że strony nie miały zamiaru wiązać pana Ashleya prawnie swoją dość ekstrawagancką obietnicą złożoną panu Blue. Sędzia poczynił szereg uwag; najważniejsze było to, że wieczór spędzony w pubie nie był miejscem na formalne negocjacje w sprawie kontraktu. Ponadto pan Blue w rzeczywistości nie był w stanie osiągnąć celu, jakim było podniesienie ceny akcji powyżej 8 funtów. Wreszcie pan Ashley w żadnym wypadku nie byłby w stanie złożyć takiej obietnicy.

W rezultacie sędzia doszedł do wniosku, że biorąc pod uwagę głównie towarzyski charakter spotkania, gdy zastosował wymagany obiektywny test, jedynym rozsądnym wnioskiem było to, że oświadczenia pana Ashleya nie były niczym więcej niż zwykłym „żartem”. Dlatego też pan Blue nie mógł powoływać się na oświadczenia pana Ashleya jako na wiążącą umowę.

Zatem istota zawarcia umowy jest wieloaspektowa. Ogólne zrozumienie - im jaśniej i wyraźniej zostanie podana forma umowy, tym większe prawdopodobieństwo, że taki dokument będzie miał znaczenie prawne, ale w powszechnym systemie prawnym forma zawarcia umowy ma więcej możliwości niż ustalenie tekstu umów w jednym dokumencie, podpisywanym przez obie strony.

Zamów umowę dostosowaną do mojej sytuacji

+38 (093) 1776558 Oleksij

info@instaco.com.ua